Ontwikkeling

De ontwikkeling van een kind wordt op verschillende manieren in kaart gebracht. Dit gebeurt in verschillende domeinen: de motorische ontwikkeling (bewegen), de communicatieve ontwikkeling (spreken, zich uiten) en de cognitieve ontwikkeling (het denken).

Door op elk domein te bepalen hoe ver het kind daarin ontwikkeld is, kan er een advies worden gegeven. Bijvoorbeeld over welke school het meest geschikt is, maar ook wat er gedaan kan worden om het kind verder te helpen en te stimuleren in de ontwikkeling.

Is je kind al wat ouder en wil je hem of haar ondersteunen in het meer zelfstandig worden? De Groei-wijzer is speciaal ontwikkeld om jongeren en ouders stap voor stap helpen ontdekken hoe de jongere zelfstandiger kan worden op verschillende domeinen in het leven door planmatig aandacht te besteden aan negen domeinen op het gebied van zelfstandigheid en zelfredzaamheid.

De ontwikkeling van een kind hangt af van vele factoren. Het is belangrijk om te weten op welke manieren het zinnig is om de ontwikkeling van je kind te stimuleren. Een vraag die veel ouders zich stellen: doe ik wel genoeg? Een lastige vraag met misschien als beste antwoord dat je vooral moet kijken naar wat je zelf kan en wil. Waar liggen jouw wensen en grenzen en waar die van je kind? Kijk goed naar je kind en probeer daarop aan te sluiten.

Mocht je meer willen en kunnen doen dan kun je overleggen met het zorgteam en de behandelaren wat fijne en leuke manieren zijn om zelf samen met je kind aan de slag te gaan. Misschien is er wel een therapiegroep waar je kind naartoe kan? Het kunnen afkijken bij leeftijdsgenoten werkt altijd heel stimulerend.

Op de website SensoCare kun je verschillende dingen aanschaffen om de ontwikkeling van je kind op bepaalde gebieden te stimuleren.

Je kunt er ook voor kiezen om zelf een coachingstraject aan te gaan waarin je leert om spelenderwijs interactie met je kind te hebben. Dit traject heet FloorPlay en het is de bedoeling dat de sociaal-emotionele ontwikkeling hiermee wordt gestimuleerd.

Bij kinderen met een verstandelijke beperking kan het hechtingsproces moeilijker op gang komen door onduidelijke signalen vanuit het kind zelf: trager reageren, problemen met aandacht richten, bijkomende zintuiglijke problematiek e.d.. Dit betekent dat je als ouder de beperkte signalen die je kind uitzendt, minder goed kan opvangen, bijvoorbeeld wanneer je kind een stoornis in het autistisme spectrumstoornis heeft. Je kunt ook andere signalen oppakken dan bedoeld, bijvoorbeeld bij erg drukke kinderen. Het is moeilijk sensitief te zijn. Door de beperkte informatieverwerkingscapaciteiten van kinderen met een verstandelijke beperking en/of een bijkomende stoornis, zijn veel meer leerervaringen nodig. Ook op sociaal-emotioneel gebied is herhaling nodig om basisveiligheid op te bouwen. Dit stukje komt uit een publicatie over hechting van kennisplein gehandicaptensector. Wil je de hele publicatie lezen? Kijk dan hier.

Hechtingsproblematiek kan op verschillende manieren tot uiting komen. Een onveilige hechting kan de oorzaak zijn van veel probleemgedrag. Om meer te lezen over hoe hier mee om te gaan, kijk je hier. 

Een kind met een beperking, aandoening of ziekte komt vaak voor grote uitdagingen te staan. Dat kan zich uiten in verdrietig zijn, onzekerheid of bijvoorbeeld boosheid. Soms heeft het gedrag van je kind helemaal niks met de aandoening, ziekte of beperking te maken maar is het een normale stap in de ontwikkeling of verwerking die wordt gemaakt. Na een tijdje kan dit weer stabiliseren.

Het kan natuurlijk ook dat er wel meer aan de hand is. Soms komen emotionele problemen voort uit het gevoel te weinig gezien te worden, of omdat je kind baalt dat het bepaalde dingen niet zelf kan of mag doen. Hoe je je kind hierin kunt ondersteunen, lees je hier.

Soms kan de oplossing heel klein zijn. Iets vaker één op één contact met een ouder bijvoorbeeld, of een hobby die echt helemaal van het kind zelf is. Denk je dat er meer aan de hand is? Zoek dan professionele hulp. Dit kan via de huisarts of via het zorgteam van je kind. 

(Jonge) kinderen zijn zelf niet bewust bezig met hun intellectuele ontwikkeling. Ze kijken vooral naar wat ze zelf leuk vinden om te doen. Spelen is vaak ook leren voor kinderen. Als je kind een fysieke beperking heeft kan soms de beperking in de weg zitten bij het leren van dingen. Simpelweg omdat kinderen het fysiek niet kunnen. En dingen die je echt niet kan, die doe je niet.

Je kunt dan gaan kijken naar aanpassingen zodat je kind het wel kan en je daarmee de zelfstandigheid vergoot. Uiteindelijk wil je dat je kind zoveel mogelijk meekomt met zijn leeftijdsgenoten. Wanneer dit af lijkt te wijken (je kind loopt achter of voor), is het goed om er onderzoek naar te doen. Wanneer je kind op school zit kun je hier bij de docent naar vragen.

Belangrijk om in gedachten te houden is dat communiceren iets anders is dan het vermogen om iets te leren. Ook al kan je kind misschien niet (goed) praten, misschien begrijpt hij wel alles heel goed, of andersom.

Voor slecht/niet sprekende kinderen is er een test om te testen hoe groot hun taalbegrip is. Dit is de C-BiLLT. 

Het hebben van een beperking, ziekte of ontwikkelingsstoornis kan gepaard gaan met slaapproblemen. Deze problemen kunnen diverse oorzaken hebben. Niet alle problemen zijn op te lossen maar het is goed om te kijken of er wel een oorzaak te vinden is.
 
Met het zorgteam of de huisarts kun je op zoek gaan naar de oorzaak en een oplossing. Het kan zijn dat een slaaponderzoek nodig is. Hierbij word je kind in de gaten gehouden tijdens het slapen. Vaak gebeurt dit tijdens een opname in een ziekenhuis of speciale kliniek. 

Wil je zelf iets uitproberen? Soms helpt een verzwaringsdeken. Deze kan ervoor zorgen dat je kind beter, dieper en effectiever slaapt doordat door diepe druk de natuurlijke aanmaak van melatonine gestimuleerd wordt. Dit is een adres waar je ze kunt kopen. 

Als je veel gebroken nachten hebt, is het goed om voor jezelf af en toe een pauze in te lassen. Misschien kan iemand anders de zorg voor een nacht overnemen terwijl je zelf thuis of ergens anders slaapt. Ook zijn er logeermogelijkheden waarbij je kind een of meerdere nachten uit logeren gaat.

Er zijn verschillende oorzaken van eetproblemen. Daarmee zijn er ook verschillende mogelijkheden om deze te behandelen. Wanneer de motoriek een probleem is kan een (pre)logopedist helpen. Deze kan kijken naar de bewegingen van de mond en het slikken en daarbij tips geven om bijvoorbeeld kauwen te stimuleren of over hoe je kind beter van een lepel kan happen met eventueel aangepast bestek.

Een diëtist kan meekijken naar wat je kind precies aan voedingsmiddelen en -stoffen binnenkrijgt. Hierbij kan de diëtist adviezen geven over welk voedsel het beste is voor je kind. Als je kind niet eet, kan de behandelend arts met je meedenken. Je kunt dan denken aan verschillende soorten sondes zoals de neus-maagsonde, een PEG-sonde of een Mic-key button. Meer info lees je hier. 

Je kind kan ook eetproblemen hebben omdat hij langere tijd een sonde heeft gehad. Er bestaan speciale behandelingen om je kind van de sonde af te krijgen.

In Nederland is er een vereniging voor ouders van kinderen met voedingsproblemen, dit is de vereniging Nee-Eten.

Tips van een andere ouder van een kind met voedingsproblemen kan je bijvoorbeeld vinden op Mantelmama.