Er is alleen één klein probleem: het is een vaccinatieprogramma waarbij een massa kinderen tegelijkertijd geprikt worden. Als Sylvie ergens niet tegen kan, dan zijn het wel emoties van anderen. Verdriet of angst van anderen zorgen ervoor dat ze allereerst de prik niet zal willen, maar er daarna ook nog minstens een week last van heeft.

Het gesprek met de GGD

'Goedemorgen, met Sanne Polak. Ik bel u over het volgende, ik heb een oproep gekregen voor de DTP-vaccinatie en vroeg me af of mijn dochter gewoon bij de huisarts ingeënt kan worden. Uitleg…

Telefoondame 1: Ik ga u even doorverbinden met de juiste afdeling, één momentje alstublieft. 
'Goedemorgen, ik had zojuist uw collega aan de telefoon, waar ik over bel, ik vroeg me af of mijn dochter gewoon bij de huisarts ingeënt kan worden, uitleg…'

Telefoondame 2:  Ik begrijp uw probleem echter moet u hiervoor even de GGD bellen, zij regelen de inenting in deze regio.
'Zucht...'

Telefoondame 3: Goedemorgen GGD, waar kan ik u mee helpen?
'Goedemorgen, ik bel u over het volgende, mijn dochtertje heeft een oproep gekregen voor de DTP-inenting, maar ik vroeg me af of zij gewoon bij haar eigen huisarts geprikt kan worden, ze heeft een verstandelijke beperking en .….uitleg'

Telefoondame 3: Ja mevrouw, dat wordt lastig want niet iedere huisarts doet dat zomaar.
'Nou, zoals ik net uitleg is het niet zómaar, maar anders bel ik zelf mijn huisarts wel even of hij de inenting wilt zetten'

Telefoondame 3:  Als u het door u eigen huisarts wilt laten doen zitten daar wel kosten aan verbonden mevrouw. Maar soms is het ook gewoon goed om het gewoon te proberen, u zult zich verbazen hoe goed sommige kinderen het doen!

Zei ze dat nou echt?!

'Ja, maar zoals ik al zei, de prik op zich is geen probleem maar mijn dochter heeft er heel veel last van als ze in een rij moet staan waar allerlei kinderen zenuwachtig staan te wachten of moeten huilen, daar gaat ze nog weken overprikkeld van zijn'

Telefoondame 3: Maar we kunnen haar wel in een andere ruimte prikken, gewoon even apart nemen.
'Staat ze dan niet in de rij?'

Telefoondame 3: Jawel ze staat wel in de rij, maar dan kan ze daarna rustig geprikt worden. Misschien dat het deze keer wel hartstikke goed gaat in de rij.
'Zoals ik al zei, het gaat niet om de prik, mijn dochter heeft één miljoen prikken zonder blikken of blozen gehad, ziekenhuisbezoeken waar je u tegen zegt, maar ze kan niet tegen de emoties van de andere kinderen in de rij. Ik ga zelf de huisarts wel bellen!'

Telefoondame 3: Als u het zo stelt, ik zal even kijken of ik hier een gaatje kan vinden bij de GGD, dan kan ze gewoon hier heen komen voor haar inenting. 

Ik dril haar beperkingen inmiddels op alsof het om een boodschappenlijstje gaat

Ik hang op. In plaats van me opgelucht te voelen dat het nu goed is geregeld voor Sylvie voel ik me gefrustreerd en verdrietig. Als dit een op zichzelf staan gesprek zou zijn, zou het geen probleem zijn. Ik moet zo vaak uitleg geven in allerlei situaties, ik dril Sylvie haar beperkingen inmiddels op alsof het om een boodschappenlijstje gaat. Ik vertel echt veel liever over alles waar ze in uitblinkt!

Ik wil helemaal niet in een half uur tijd drie keer verantwoording afleggen waarom deze massale prikronde niet geschikt is voor Sylvie en wanneer ik me dan kwetsbaar opstel en over de beperkingen van mijn dochter vertel, wil ik niet dat iemand zegt dat het soms goed is om het gewoon te proberen!

Je kunt geen pauze nemen van het geregel.

Als je een zorgintensief kind hebt kun je niet even verslappen, even pauze nemen van al het geregel. Zolang als ik leef zal ik voor je strijden lieve Sylvie, om elk minuscuul prikje, elke hulpmiddel die je nodig hebt, elke PGB die uitbetaald moet worden.  Jij geeft mij kracht om eindeloos te vechten. Dus ik adem in, pak mijn autosleutels van tafel en rijdt naar school, op naar het volgende gesprek!

Bron: Held&Mama