‘Mama, het is gelukt!!’
Signe wil het allerliefst ‘gewoon’ alles zelf doen, net als andere kinderen, maar dat gaat niet. Van wakker worden tot naar bed gaan én in de nacht heeft ze hulp nodig. Bij bijna alles, van aankleden, wassen, tandenpoetsen, sondevoeding en nachtbeademing tot knutselhulp en speel-hulp.
Tegelijkertijd kan ze ook dingen zelf en wil ik dat ze zoveel mogelijk zelf dingen leert doen. Haar ergotherapeut kwam daarom met de Groei-wijzer. De Groei-wijzer bestaat uit scoringslijsten die laten zien hoe zelfstandig kinderen zijn en hoe ze concreet plannen kunnen maken om zelfstandiger te kunnen worden.
Signe mocht een vragenlijst invullen met haar ergotherapeut, ik als ouder vulde ook een lijst in. Ik besprak eerst mijn lijst met Maatschappelijk Werk, daarna bespraken we de lijsten samen. Op mijn lijst stonden dingen als 'zelf kijken welke tassen er mee naar school moeten’ of ‘zelf aan je huiswerk denken’. De lijst van Signe was wat avontuurlijker, ze wilde vooral zelf op pad en vooral zelf een keer naar de supermarkt.
Dat laatste was een mooi doel en daar zijn we mee aan de slag gegaan. Hoe graag ze dit ook wilde, toch was het ook spannend. We hebben daarom eerst samen een boodschap gedaan, daarna hebben thuis besproken hoe het gaat als je alleen bent. Wat er kan gebeuren, hoe je netjes iemand iets vraagt en hoe je het oplost als bijvoorbeeld de pinpas niet werkt of als je iets laat vallen.
Een paar dagen daarna gingen we samen naar de supermarkt. Ik bleef buiten wachten. Ze mocht binnen een toetje uitzoeken, had mijn pinpas mee en reed snel naar binnen, maar niet voor ze had gevraagd: ‘mama, denk je echt dat ik dit kan?’.
Buiten duurde het wachten lang. Ik vroeg me ineens af of mensen haar wel zouden willen helpen of dat ze wel door het poortje na de kassa zou passen. Het was niet druk in de supermarkt, dus waarom duurde het dan zo lang? Nog een paar minuten later en ik begon me af te vragen of ik de winkel in moest lopen.
Even later zag ik haar bij de kassa staan. Rolstoel een stukje omhoog, zelf het toetje op de band leggen, pinpas aan de caissière geven, toetje weer pakken en vervolgens reed ze snel naar buiten. Apetrots reed ze de winkel uit en kwam ze naar me toe: ‘MAMA, het is gelúkt!’.
Één mierzoet toetje, één hele blije dochter en één hele trotse moeder. Ik ben nog nooit zo blij geweest met een net iets te zoete griesmeelpudding.
En waarom het zo lang duurde? Ze stond te kletsen met een mevrouw over wat het lekkerste toetje was!