Ook ouders zijn verantwoordelijk voor passend onderwijs

In groep 3 kwam ze bij een leerkracht in de klas die al direct een aantal zaken signaleerde. De leerkracht vroeg zich af wat de oorzaak was en ging met ons als ouders het gesprek aan. Het feit dat deze leerkracht het aandurfde om met ons hierover in gesprek te gaan, was voor ons als ouders een omslag. We voelden eindelijk erkenning voor onze zorgen die er al enkele jaren waren, maar steeds door anderen opzij geschoven werden. Om een lang verhaal kort te maken: uiteindelijk kreeg ze de diagnose syndroom van Asperger.

Samen met de leerkracht zijn wij als ouders aan de slag gegaan om een aantal zaken in de klas aan te passen waardoor onze dochter beter mee kon komen in de klas. Zo gaf de leerkracht o.a. aan dat onze dochter de hele dag door vroeg: wat gaan we doen? En wat daarna? En hoe dan? En waar? Ze vroeg of ze dat thuis ook deed. En hoe wij daar mee omgingen. Thuis werkten we met een pictogrammenbord waarop ze kon zien wat ze die dag en de rest van de week ging doen. We hadden gemerkt dat dat haar duidelijkheid en rust gaf. De leerkracht vroeg onze dochter of zij het prettig zou vinden als ze dat op school ook had. In korte tijd hing er in de klas een groot memobord in de klas met grote pictogrammen en werd het voor de hele klas werd ingezet. Het positieve resultaat hiervan was dat er meer rust in de klas kwam, ook voor klasgenoten, en het schakelen tussen nieuwe onderdelen sneller verliep omdat er al bekend was wat er daarna ging gebeuren. Hierdoor is het met succes in de hele school doorgevoerd.

Dit is maar een van de vele voorbeelden die er te noemen zijn waarbij er duidelijke resultaten zijn behaald door als leerkracht, ouders en leerling samen te werken. Door het inzetten van ieders kwaliteiten en ervaringen en dit steeds goed op elkaar af te stemmen zijn er zoveel mooie resultaten behaald. In tegenstelling tot de verwachtingen van de GGZ-psycholoog in gaat ze nu naar een regulier gymnasium. Er zaten vele uren eigen tijd in van de leerkracht en heeft de nodige energie gekost van zowel onze dochter, de leerkracht als van ons als ouders. Maar samen hebben we het gered. 

Dit hele proces voelde voor ons en voor het team leerkrachten van deze basisschool als een natuurlijk proces. We trokken samen op om het zo mogelijk te maken dat onze dochter zich kon blijven ontwikkelen. Dat dit niet overal zo vanzelfsprekend is merk je pas als het wegvalt. Op de middelbare school was het niet zo vanzelfsprekend dat er samengewerkt werd met docenten en ouders. Dan realiseer je je pas hoe uniek de samenwerking op de basisschool is geweest. En hoe bevoorrecht we waren dat we leerkrachten troffen die open stonden voor de inbreng van zowel de leerling zelf als de ouders. Het besef dat we samen iets unieks neergezet hebben en dat onze dochter verder kon op regulier voortgezet onderwijs was voor mij de aanleiding om de school voor te dragen voor de Balans Award. En de school heeft deze gewonnen! Voor mij een stimulans om ook aan andere ouders en leerkrachten te vertellen wat voor positieve resultaten je kunt bereiken als je open staat voor elkaars inbreng en gezamenlijk optrekt.

Door de volgende factoren is de samenwerking tussen leerkrachten, leerling en ouders een succes geworden:

• De oudergerichtheid van de leerkracht / het team leerkrachten van de basisschool

• De bereidheid van zowel leerkracht als ouders om open te staan voor elkaar en elkaars expertise en ervaringen

• Wederzijds respect

• Grenzen aangeven van mogelijkheden (zo gaf de juf aan dat sommige dingen wel in de thuissituatie konden werken, maar in een klas waar ook nog 23 andere kinderen zaten die aandacht en begeleiding nodig hadden niet te realiseren was. Dit werd door ons als ouders geaccepteerd en gerespecteerd)

• Begrip voor ieders mogelijkheden en grenzen

• De moed om door elkaars bril te kijken

In de Training ‘Ouders ervaren en deskundig’ , die ik samen met 17 andere ouders van een zorgintensief kind gevolgd heb, hebben we ook les gehad over oudergerichte organisaties en hoe we als ouders bovenstaande punten binnen zorgorganisaties of onderwijs kunnen stimuleren en mede vorm kunnen geven.

Mijn verhaal is een voorbeeld over wat oudergerichtheid van leerkrachten voor positief effect kan opleveren voor zowel de leerling, de ouders als de leerkracht. Men versterkt elkaar en samen bereik je meer dan je alleen voor elkaar krijgt. Blijft staan dat ouders ook hiervoor open moeten staan en bereid moeten zijn om de handreiking aan te nemen. Ik heb gezien en gemerkt dat deze handreiking aan meer ouders werd gegeven. Maar dat niet alle ouders deze konden of wilden oppakken. Persoonlijk vind ik het een gemiste kans wanneer je als ouder de opvatting hebt, dat wat je kind op school doet alleen een zaak voor de school en de leerkrachten is. Samen kun je zoveel meer bereiken in het belang van je eigen kind.

Ik hoop dat door mijn verhaal te delen er ouders en leerkrachten schouder aan schouder gaan staan en samen optrekken!

Guus Meeuwis en Marco Borsato geven dit goed weer in hun lied Schouder aan Schouder:  

Schouder aan schouder
Met het dezelfde doel
Uit hetzelfde hout
Met hetzelfde gevoel
En wat er gebeurt alles kunnen we aan
Zolang we maar schouder aan schouder staan

Bron: Gerry Corsten