Verbinding zoeken in plaats van bevooroordeeld zijn
Angst zaaien en vooroordelen verspreiden lijkt voor veel politici een doel op zich. Tijdens de laatste campagne periode viel het mij nog duidelijker op dan normaal. En helaas ben je daar soms ook onbewust toch gevoelig voor. Dan mijn Sylvie en de politiek, haar angst beperkt zich vooral tot de Sloddervos uit Woezel en Pip of het liedje van Humpty Dumpty die van het hek valt...
Afgelopen week fietste ik met de bakfiets naar het winkelcentrum. Ik zette mijn fiets neer naast twee mannen. De ene man, getinte huidskleur, onverzorgde baard en kleren, tanden die al lang geen tandarts hadden gezien, was hard aan het praten en gebaren naar de andere man wiens uiterlijk niet veel verzorgder was.
Ik tilde Sylvie uit de bakfiets en ze rent direct op deze twee heren af, ik merk dat ik mijn adem even vasthoud omdat ik nooit weet hoe mensen reageren op Sylvie. Sylvie zwaait enthousiast en steekt haar hand uit naar deze heren. De meneer stopt met praten en knielt naast Sylvie. "Hallo jongedame, ga je boodschapjes doen?" zegt hij vrolijk. Er verschijnen lachrimpels op zijn grauwe gezicht. Terwijl ik Sylvie probeer te ontkoppelen van het handen schudden (anders gaat ze net zo lang door tot ze in het Guinness Book of Records staat) lachen de heren vriendelijk naar mij. "Dag meisje!" roepen ze nog na terwijl we richting de supermarkt lopen. Sylvie zwaait net zo lang, tot we uit zicht zijn...
Op de terugweg fietsen we lang een hanggroep jongeren die zich met hun scooters naast de weg hebben verzameld. Sylvie begint van een afstand al vanuit de bakfiets te zwaaien, een zwaai waar Prinses Maxima nog een puntje aan kan zuigen. De jongens kijken op van hun scooters en beginnen met z'n allen terug te zwaaien naar Sylvie. Ik moet lachen, telkens weer word ik door Sylvie met m'n neus op mijn eigen vooroordelen gedrukt.
Bron: Held&Mama