Als je zorgverleners vaker spreekt dan je familie
“Met nagelstudio Marleen”
Als vroeger mijn telefoon ging en er stond ‘anoniem’ of ‘onbekend’ op mijn beeldscherm, dan nam ik nooit op. Nog sterker, zelfs bij een 06-nummer dat ik niet had opgeslagen nam ik vrijwel nooit op. Die luxe heb ik niet meer tegenwoordig, want vrijwel alle ziekenhuizen en zorgverleners bellen anoniem. Heel af en toe heb ik dan ook ineens de internetprovider of een goed doel aan de lijn, nét op het moment dat ik een telefoontje verwacht van een specialist.
Toen ineens ‘Nagelstudio Marleen’ op m'n beeldscherm verscheen moest ik wel twee keer kijken. Een nagelstudio? Voor mij? Ik heb echt nog nooit mijn nagels laten doen en ik verwacht niet dat dat ooit gaat gebeuren. Maar Marleen bleek vasthoudend, dus ik nam toch maar op. Het bleek iemand van de ophaalservice van Medipoint. Nagelstudio Marleen bestond helaas niet meer, en de telefoonprovider kreeg het niet voor elkaar om deze automatische koppeling te verwijderen, dus belt hij me al twee jaar als Marleen.
Zeker als je een paar jaar dezelfde mensen spreekt leer je elkaar beter kennen. De planner van Medipoint zegt alleen nog maar ‘Met Stef’ als ik de telefoon opneem, en dan weet ik al genoeg. Als ik een afspraak moet wijzigen en ze zeggen dat mijn adviseur niet op woensdagmiddag kan weet ik al dat ik moet zeggen dat zijn administratietijd naar het einde van de middag kan en hij dan onderweg naar huis langs ons kan. Met diezelfde adviseur hebben we het ook vaak over Terschelling, onze favoriete vakantieplek. Zo hebben we het met de ene arts altijd over hockey en gaat het met de andere arts vaak over de focaccia's in het restaurant van het WKZ.
Naast de afspraken in het ziekenhuis zijn er ook veel ‘gewone’ afspraken, voor passingen en reparaties. Gelukkig zijn deze vaak bij Signe op school onder of net na schooltijd. Soms zijn er alleen wel weken die aan elkaar hangen van passingen en overleggen, waarbij ik zo vaak op school ben dat ik het idee heb dat ik er werk. Gelukkig voel ik me daar zo thuis dat ik daar ook even kan werken en gerust thee pak in de personeelskamer. Ik heb zelfs een favoriet wachtbankje in de hal, dicht bij het stopcontact, niet in de loop, bij de verwarming.
Er zijn tijden geweest dat ik sommige artsen of zorgverleners vaker zag dan goede vrienden. Dat ik wel wist waar mijn wijkcoach naartoe ging op vakantie en naar welk concert mijn hulpmiddelenadviseur dit weekend ging, maar niet wist waar mijn vriendin dat weekend in een huisje zat. Vreemd om te beseffen, en tegelijkertijd ook mooi dat je elkaar een beetje leert kennen en niet alleen maar een nummer of een casus bent.
Natuurlijk hebben we ook heel wat personeelswijzigingen meegemaakt. Bezuinigingen, reorganisaties, nieuwe banen, zwangerschappen, nieuwe aanbestedingen, ze zijn allemaal voorbijgekomen. Gelukkig zijn er ook mensen in ons team, want zo voelt het gelukkig vaak, die we al bijna tien jaar kennen en die Signe en mij goed kennen en weten wat er bij ons en ons gezin past. En als we het dan ook nog even over hockey en Terschelling kunnen hebben, dan is het helemaal fijn!